យូរៗម្ដង គេឃើញកម្មករអូសរទេះម្នាក់ឬពីរនាក់ ដើរឆ្លងកាត់ប៉ុស្តិ៍ត្រួតពិនិត្យព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃ ដើម្បីចូលទៅរកម៉ូយដឹកទំនិញចេញពីមជ្ឈមណ្ឌលផ្សារថៃ ស្ថិតនៅក្នុងតំបន់ខេត្តស្រះកែវ ប្រទេសថៃ មកប្រទេសកម្ពុជាតាមច្រកព្រំដែនអន្តរជាតិប៉ោយប៉ែតនេះ។
អ្វីដែលជាការកត់សម្គាល់ ក្នុងកម្មករម្នាក់ត្រូវបង់ថ្លៃ ១០ បាត ឬ ១២០០រៀល សម្រាប់បង្កាន់ដៃមួយសន្លឹកចូលក្នុងផ្សារថៃក្នុងមួយដង ហើយពួកគាត់ត្រូវបង់លុយឲ្យសមត្ថកិច្ចនគរបាលការពារព្រំដែនកម្ពុជា ដែលឈរជើងនៅចំណុចខ្លោងទ្វារប្រាសាទចន្លោះពី ២០០០ រៀលទៅ ៣០០០ រៀល និង បង់ឲ្យមន្ត្រីនគរបាលប៉ុស្តិ៍ត្រួតពិនិត្យច្រកទ្វារព្រំដែនពី ៣០០០ រៀលទៅ ៥០០០ រៀល នៅពេលពួកគាត់ដឹកទំនិញពីផ្សារថៃត្រឡប់ចូលក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដែលការបង់នេះមិនរាប់បញ្ចូលទៅលើពន្ធនោះទេ។
អតីតយោធា នៃកងពលតូច ២៨៦ ដែលត្រូវបានកាត់រំសាយ នៅឆ្នាំ១៩៩៦ លោក វ៉ាន់ ងិះ អាយុ ៤៨ ឆ្នាំ ដែលបច្ចុប្បន្ន ជាកម្មករអូសរទេះ នៅតំបន់ព្រំដែននេះ បានប្រាប់ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ថា កម្មករអូសរទេះដូចជាពួកគាត់ ក្នុងមួយថ្ងៃៗ បានប្រឹងប្រែងធ្វើការងារយ៉ាងលំបាក ប៉ុន្តែកម្រៃដែលរកបានពីការអូសរទេះនេះ ស្ទើរតែមិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃនោះទេ។
លោកបានថ្លែងថា៖ «បច្ចុប្បន្ន កម្មករអូសរទេះដូចជាពួកយើងខ្ញុំ ហាក់ដូចទាសករ របស់មន្ត្រីគយ មន្ត្រីនគរបាលនិងមន្ត្រីកាំកុងត្រូលអ៊ីចឹង។ ព្រោះមុនពេលនាំទំនិញចូលទៅដល់ទីតាំងត្រួតពិនិត្យពន្ធគយ ដែលមានចម្ងាយជាង ១៥០ ម៉ែត្រពីច្រកទ្វារព្រំដែន ពួកយើងត្រូវចំណាយលុយអស់ចន្លោះពី ៥០០០ រៀល ទៅ ១០០០០ រៀល ទៅលើមន្ត្រីនគរបាលប្រចាំច្រកទ្វារព្រំដែន និង ត្រូវចំណាយចន្លោះពី ២០០០០ រៀលទៅ ៣០០០០ រៀល ទៅលើថ្លៃបង់ពន្ធគយទៀត ដូច្នេះក្នុងមួយជើង យើងខ្ញុំរកបានត្រឹមតែ ៥០០០ រៀលទៅ ១០០០០ រៀលប៉ុណ្ណោះ»។
លោកបានបញ្ជាក់ថា៖ «មន្ត្រីគយទារថ្លៃបង់ពន្ធទំនិញពីពួកយើង តែមិនផ្ដល់បង្កាន់ដៃពន្ធឲ្យពួកយើងទេ ហេតុនេះហើយទើបកាលពីប៉ុន្មានថ្ងៃមុននេះ ពួកយើងនាំគ្នាធ្វើការតវ៉ាបញ្ចុះតម្លៃសេវាបង់ពន្ធនេះ ប៉ុន្តែអាជ្ញាធរមិនត្រឹមតែមិនដោះស្រាយទេ ថែមទាំងវាយបង្ក្រាបពួកយើងទៀត ដែលធ្វើឲ្យពួកយើងអត់ទ្រាំមិនតបតមិនបាន»។
ចំណែកលោក ម៉ៅ សុន ដែលត្រូវបានកម្លាំងសមត្ថកិច្ចនគរបាលព្រំដែន និងកងរាជអាវុធហត្ថក្រុងប៉ោយប៉ែត វាយដំឲ្យរងរបួសធ្ងន់ក្នុងអំឡុងពេលធ្វើការតវ៉ា កាលពីថ្ងៃអង្គារសប្ដាហ៍មុន និងដែលទើបចេញពីមន្ទីរពេទ្យ កាលពីព្រឹកថ្ងៃសុក្រ បាននិយាយថា ទាំងអាជ្ញាធរ និងមន្ត្រីគយ មិនបានគិតគូរអំពីជីវភាពរបស់ពួកគាត់ដែលជាកម្មករអូសរទេះនោះទេ។
លោកថ្លែងថា៖ «នៅថ្ងៃខ្លះពួកយើងប្រឹងអូសរទេះពេញមួយថ្ងៃ ប៉ុន្តែបានប្រាក់ត្រឹមតែ ៥០០០ រៀល ស្ទើរតែទិញបាយហូបមិនគ្រប់ផង ហើយព្រោះតែហេតុនេះ ទើបពួកយើងបាននាំគ្នាធ្វើការតវ៉ាឲ្យបញ្ចុះតម្លៃនៃការបង់ពន្ធ សម្រាប់ទំនិញអូសតាមរទេះ ដែលមានចំនួនលើសពី ៣០ កេះក្នុងមួយថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យពួកយើងរស់ដោយបានហូបឆ្អែតផង»។
លោក សេង សុវណ្ណឌី អាយុ ៣៥ ឆ្នាំ ជាកម្មករអូសរទេះម្នាក់ទៀត ដែលក្រុមរបស់គាត់មានគ្នាបួននាក់ ហើយបានម៉ៅអូសទំនិញ [ទឹកក្រូច] មួយរថយន្តចំណុះ ៥ តោនពីផ្សាររុងក្លឿ ប្រទេសថៃ ចូលមកបែងចែកឲ្យអាជីវករនៅក្នុងក្រុងប៉ោយប៉ែត បាននិយាយថា សម្រាប់ទឹកក្រូចមួយកេះគាត់យកថ្លៃពីម្ចាស់ទំនិញចន្លោះពី ៧ បាតទៅ ១០ បាត ប៉ុន្តែ គាត់ត្រូវបង់ពន្ធគយក្នុងមួយកេះថ្លៃពី ៥ បាតទៅ ៧ បាត ហើយត្រូវចំណាយបង់ទៅលើសមត្ថកិច្ចនគរបាលកាំកុងត្រូលពីមួយម៉ឺនរៀលទៅពីរម៉ឺនរៀលក្នុងមួយរទេះ ដែលអាចផ្ទុកទំនិញបានរហូតដល់ ៥០កេះ។
លោក សុវណ្ណឌី បានបន្តថា៖ «ក្នុងមួយថ្ងៃក្រុមរបស់ខ្ញុំអាចអូសបានពីបីទៅបួនជើង ប៉ុន្តែ គ្មានមួយជើងណាដែលអាចទទួលបានការអនុគ្រោះពីសមត្ថកិច្ចនគរបាលច្រកទ្វារព្រំដែននោះទេ ហើយគ្មានមួយជើងណាដែលមន្ត្រីគយផ្ដល់នូវវិក្កយបត្របង់ពន្ធនោះដែរ។ ពួកគេរាប់ក្បាលរទេះ និងរាប់កេះទំនិញយកលុយឆៅៗតែម្ដង»។
ទោះជាបែបណាក្ដី លោក សុវណ្ណឌី បានប្រាប់ឲ្យដឹងថា សម្រាប់ទំនិញដូចជាបន្លែ ផ្លែឈើ មន្ត្រីគយមិនទារថ្លៃបង់ពន្ធនោះទេ គឺអនុញ្ញាតឲ្យដឹកចូលដោយរួចពន្ធ ប៉ុន្តែសម្រាប់ទំនិញផ្សេងៗទៀត ដូចជាទឹកក្រូច ទឹកផ្លែឈើ ស្រាបៀរ ឧបករណ៍ប្រើប្រាស់ គ្រឿងអេឡិចត្រូនិក ម៉ូតូ និងគ្រឿងម៉ាស៊ីន រួមទាំងថង់ប្លាស្ទីក ត្រូវបង់ពន្ធ។
លោកបានបញ្ជាក់ថា៖ «យើងសុំឲ្យមន្ត្រីគយ ប្រកាសអំពីអត្រាពន្ធ នៃទំនិញយថាប្រភេទឲ្យយើង ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការទារថ្លៃសេវាដឹកជញ្ជូនពីអតិថិជនរបស់យើង ដែលជាអាជីវករតូចតាច នៅក្នុងក្រុងប៉ោយប៉ែត ដែលពួកគេបញ្ជាទំនិញនិងបង់ថ្លៃទំនិញតាមរយៈទូរស័ព្ទ [ប្រព័ន្ធវីងផ្ទេរលុយ] ប៉ុន្តែមន្ត្រីគយមិនព្រមផ្ដល់តារាងពន្ធលើទំនិញឲ្យយើងតាមសំណើទេ»។
ពាក់ព័ន្ធទៅនឹងបញ្ហានេះ ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ បានព្យាយាមចុះអង្កេតនិងប្រមូលព័ត៌មានដល់ ទីកន្លែងប៉ុស្តិ៍ត្រួតពិនិត្យពន្ធគយ និងប៉ុស្តិ៍ត្រួតពិនិត្យកាំកុងត្រូល ដែលមានទីតាំងនៅផ្សាររ៉ា។ សកម្មភាពនៅទីនោះ មិនខុសពីអ្វីដែលកម្មករអូសរទេះ បានរៀបរាប់នោះទេ។ រទេះដឹកទំនិញមួយចំនួនត្រូវបានសមត្ថកិច្ចធ្វើការឆែកឆេរ ប៉ុន្តែរទេះដឹកទំនិញមួយចំនួនទៀត ដែលមានគ្របបិទជិតដោយផ្ទាំងក្រណាត់កៅស៊ូ ឬ បាវ មើលមិនឃើញទំនិញអ្វីទាំងអស់នោះ មិនត្រូវបានធ្វើការឆែកឆេរនោះទេ។
នៅពេលដែលសាកសួរថា ហេតុអ្វីបានជាមិនឆែក សមត្ថកិច្ចនៅទីនោះមិនបានឆ្លើយតបនឹងសំណួរឡើយ បែរជានិយាយថា៖ «រវល់ណាស់ មកសួរអីនៅពេលនេះ»។ លុះដល់ពេលអាហារថ្ងៃត្រង់ មន្ត្រីទាំងនោះបានបដិសេធផ្ដល់ការអធិប្បាយ ដោយបានជំរុញឲ្យសាកសួរ ប្រធានការិយាល័យរបស់ខ្លួន។
ទោះយ៉ាងណា ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ បានព្យាយាមសាកសួរតាមទូរស័ព្ទទៅកាន់លោក នួន វឌ្ឍី ប្រធានការិយាល័យស្ដីទីគយនិងរដ្ឋាករក្រុងប៉ោយប៉ែត តែលោកបាននិយាយថា «ជាប់រវល់» ខណៈលោក ឈួន ហៃ ប្រធានការិយាល័យគយ និង រដ្ឋាករ មិនលើកទូរស័ព្ទ។
លោក ហ៊ាន ត្រេន ដែលជាកម្មករអូសរទេះនៅក្នុងតំបន់ជាយដែននេះ បាននិយាយថា ព្រោះតែបញ្ហាបក្ខពួកនិយមបែបនេះហើយទើបមានការតវ៉ា កាលពីថ្ងៃអង្គារកើតឡើង។
លោកបានបន្តថា នៅពេលមានការតវ៉ា សមត្ថកិច្ចចោទកម្មករថា មិនគោរពច្បាប់ បង្កអស្ថិរភាពសន្តិសុខសណ្ដាប់ធ្នាប់ និងរបៀបរៀបរយសង្គម ដែលជាលេសក្នុងការគេចវេះពីការទទួលខុសត្រូវ។
លោក ត្រេន បានបញ្ជាក់ថា៖ «ព្រឹត្តិការណ៍តវ៉ានាថ្ងៃ ២៥ ខែឧសភា កន្លងមកនេះ គឺជាកំហុសរបស់អាជ្ញាធរ ទាំងស្រុង មិនមែនជាការទទួលខុសត្រូវរបស់កម្មករនោះទេ»។
ក្រោយពីមានការប៉ះទង្គិចធ្ងន់ធ្ងររវាងក្រុមកម្មករអូសរទេះជាមួយអាជ្ញាធរក្រុងប៉ោយប៉ែត ពិសេសសមត្ថកិច្ចគយនិងរដ្ឋាករក្រុងនេះ លោកគោស៊ុម សារឿត អភិបាលខេត្តបន្ទាយមានជ័យ បានបង្កើតក្រុមគណៈកម្មការចម្រុះមួយ ដើម្បីធ្វើការស្រាវជ្រាវលើបញ្ហានេះ។
ក្រុមគណៈកម្មការនេះ បានធ្វើការស៊ើបអង្កេត ប្រមូលភ័ស្ដុតាង និងសាកសួរពលរដ្ឋនិងមន្ត្រីពាក់ព័ន្ធមួយចំនួន ប៉ុន្តែមកទល់ពេលនេះនៅមិនទាន់ធ្វើការវាយតម្លៃបាននៅឡើយទេ។
លោក សួន សុដ្ឋារ័ត្ន ប្រធានការិយាល័យស្រាវជ្រាវវិទ្យាសាស្ត្រ នៃស្នងការដ្ឋាននគរបាលខេត្តបន្ទាយមានជ័យបាននិយាយថា៖ «មកទល់ពេលនេះ សមត្ថកិច្ចរបស់យើងកំពុងធ្វើការស្រាវជ្រាវបន្តលើករណីនេះ និងកំពុងធ្វើការផ្ទៀងផ្ទាត់ទៅលើរបាយការណ៍ ចម្លើយរបស់ពលរដ្ឋនៅក្បែរកន្លែងកើតហេតុ និងសាក្សី ដែលជាជនរងគ្រោះ ព្រមទាំងភ័ស្ដុតាងមួយចំនួន ដើម្បីឈានទៅដល់ការវាយតម្លៃលើមូលបញ្ហា»។
តាមការសន្និដ្ឋានរបស់លោក ដំណើរការស្រាវជ្រាវរឿងក្ដីនេះ នឹងត្រូវបញ្ចប់នៅក្នុងរយៈពេល ១០ ថ្ងៃទៀតយ៉ាងយូរ៕
No comments:
Post a Comment